Zijn vrouwenrechten van een andere planeet?

Jrg 12 no 1 april 2015

Henna Guicherit

Van de in versnelling zijnde verkiezingskermis die ons dagelijks bijna kanaal breed wordt voorgeschoteld met al die zwevende politici, word ik beslist niet vrolijk. Maar ik prijs me gelukkig een burger van dit land te zijn. Een land waar er om de vijf jaar vrije en geheime verkiezingen worden gehouden. Burgers hun stem kunnen uitbrengen en gekozen kunnen worden. Een vet minpunt is wel dat capabele vrouwelijke kandidaten op bases van hun sekse nog steeds politiek gediscrimineerd worden en geen gelijke kansen hebben als hun collega’s van de andere sekse. Zijn vrouwenrechten dan niet van deze aardbol?

Vrouwen maken zeker de helft uit van het electoraat. Maar bekommeren de gevestigde politici zich daar wel om? Een mannelijke politicus van gerespecteerde leeftijd en carrière in de politiek zei laatst op een politiek podium van een grote partij: “Jongeren zijn belangrijk voor de partij”. Ik heb geen één nog horen zeggen dat vrouwen belangrijk zijn voor de partij. Wel zei de voorzitter van de NDP onlangs dat vrouwen in zijn organisatie een speciale plek krijgen vanwege hun kwaliteiten. Dat ze kwaliteiten hebben, wordt door geen enkel politicus in twijfel getrokken. Maar welke legitieme reden hebben partijbonzen dan nog om hen af te houden van posities in de wetgevende en uitvoerende macht? Daar is maar één antwoord op; zij willen de zichzelf toegeëigende privileges op de politieke machtsposities, behouden. Daarom blijven ze met man en macht, tegen alle wetmatigheden in, politiek leiderschap reproduceren als te zijn mannelijk. Door meer mannen kandidaat te stellen en er meer mannen in regering en DNA plaatsnemen, wordt weer eens “bevestigd” dat politiek leiderschap “mannelijk” zou zijn. Het valt niet te ontkennen dat dit in strijd is met onze nationale wetgeving, onze democratische rechtstaat en de internationaal erkende vrouwenrechten. Vrouwen in de hele wereld leveren dagelijks voldoende bewijzen van goed politiek leiderschap en hebben de mythe dat politiek leiderschap mannelijk is al lang ontkracht.

“There is already enough evidence in the world to show the positive impact of women’s leadership. Women have successfully built and run countries and cities, economies and formidable institutions.” — Phumzile Mlambo-Ngcuka (executive director UN Women)

Jongeren

Een eenvoudig rekensommetje over het aantal jongeren en first voters leert ons waarom men jongeren belangrijk acht voor de partij en politici zich extra inspannen om hun stem te verwerven. Behalve dat zij er in grote getalen zijn, vertegenwoordigen zij een leeftijdscategorie die makkelijker beïnvloedbaar is. Daarom doen zij er met hun propaganda alles aan te appelleren aan de jonge kiezers.

Volwassenen zoals vrouwelijke kostwinners zijn met diverse taken en verantwoordelijkheden belast. Zij hebben meer kennis en ervaring opgedaan en hebben meer van de politieke geschiedenis ervaren. Zij houden niet alleen rekening met hun eigen belang maar ook met dat van hun kinderen en familie. En hiermee heb ik niet gezegd dat jongeren niet actief betrokken moeten worden in de politiek. Dat moet zeker gebeuren maar op een evenwichtige wijze. Ze moeten niet overgewaardeerd worden ter wille van partijpolitieke belangen.

Dat er politici zijn die zich oriënteren op het verlagen van de stemgerechtigde leeftijd naar 16 jaar moet in dit licht gezien worden. In de tussentijd ben ik nog wachtende op de politieke leider die stelt dat de speciale positie die jongeren gegeven wordt gebaseerd is op de kwaliteiten die zij bezitten. De odo ‘yongu boi no e tyari lepi bana’ komt niet uit de hemel vallen. In de verkiezingen van 2010 hebben partijen er ook voor gekozen jongeren, let wel mannelijke jongeren, een vooruitgeschoven positie te geven en zich niet specifiek te richten op (jonge) vrouwen laat staan deze een zelfde positie te geven op de kandidatenlijsten.

 Gelijkheidsbeginsel

Het bewijs dat de mannelijke politici niet bereid zijn de macht te delen met hun vrouwelijke collega’s wordt aan de vooravond van de kandidaatstelling helaas weer eens geleverd. Een blik op de DNA kandidaten die tot nu door de politieke partijen zijn geselecteerd, levert in onderstaande tabel een voorlopig beeld op van hun ondervertegenwoordiging. En u gelooft het of niet, deze ondervertegenwoordiging van vrouwen zou volgens enkele voorzitters niets met onwil te maken hebben. ‘Er zouden in combinatieverband minder posities beschikbaar zijn.’ Mijne heren, dit heeft er niets mee te maken. Het gaat niet om het aantal beschikbare posities, het gaat om het gelijkheidsbeginsel. Dat wil zeggen dat u die posities gelijk moet verdelen onder de vrouwelijke en mannelijke kandidaten die voor u dezelfde waarde moeten hebben. En als u dat niet doet dan trek ik de conclusie dat u vrouwen van minder waarde acht. Dit heeft tot gevolg dat ons land zijn positie in de regio als hekkensluiter op het gebied van vrouwelijk politiek leiderschap zal prolongeren. In afwachting op de kandidaatstelling over enkele dagen beraden voorvechters van vrouwenrechten zich reeds op nieuwe strategieën.

Tabel 1. Voorlopige lijst van kandidaten naar politieke partij en sekse d.d. 3 april