Genderoptiek Jrg 11 no 11 februari 2015
door Henna Guicherit
Politieke partijen blinken niet uit in het ontwerpen, periodiek evalueren en bijstellen van beleidsprogramma’s. Dit vereist veel kennis, analytisch vermogen en visie. Sommigen komen dan ook niet verder dan het listen van wensen om vervolgens dromend te wachten op de vervulling. Waar ze wel in uitblinken is kenbaar maken van wie ze wel en niet houden. Maar daar koopt de kiezer niets voor. Want haat en liefde kunnen onder de tropische zon smelten om vervolgens bij een lichte bries te stollen in hun tegenhanger. Als ik dit niet vaker met eigen ogen had gezien zou ik het niet geloven. Dit is ook een van de redenen waarom ik alle plak-todo propagandisten die voor een portie en een soft de felle zon trotseren om hun leiders de hemel in te praten (op zich niet slecht) op afstand houd. Op de stoep van het stembureau kunnen ook zij plots een politieke gedaantewisseling ondergaan door met ongekende snelheid, die geoefendheid verraad, hun T shirt te verwisselen.
Over 112 dagen sta ik achter het gordijn in dat hokje met het rode potlood in mijn hand. Buiten het geroezemoes van langsrijdende auto’s en wapperende partijvlaggen. Ik ga voor de laatste maal bij mezelf te raden of partij XY of XX de nationale – en gendergelijkheidsbelangen wel zal behartigen. In het ergste geval kies ik voor de minst slechte omdat niet stemmen voor mij geen optie is. Maar wat ik, op bases van peperdure political lessons learned, zeker weet is welk hokje door mij beslist niet rood gekleurd zal worden. Ik ben geen vreemde in politiekland. Mijn pyjama hangt al een poos aan de kapstok als een stille getuige dat ik klaarwakker ben voor de stembusgang.
Het maakt niet uit of je met of zonder genderbril onze politieke arena bekijkt, je krijgt hetzelfde beeld. Een strijdtoneel van mannelijke hanen die helemaal niet wakker liggen van zaken van genderongelijkheid. En helemaal niets willen weten van gelijke vertegenwoordiging van de seksen in DNA en regering. Ze hebben onderling al genoeg strijd te leveren. Zij moeten er niet aan denken dat, na al die eeuwen van mannelijke dominantie, genderinnen het nu voor elkaar gaan krijgen dat de helft van het pluche wordt bezet door dat zwakke geslacht. En dat Ook Zij politieke macht gaan uitoefenen. Ook Zij zich sterk gaan maken voor beleidsbeslissingen die vrouwen en hun nageslacht ook ten goede komen. Politieke partijen geleid door al deze hanen zijn echt niet bezig om de plaatsen op de stembiljetten eerlijk te verdelen. Vrouwen met aspiraties voor politiek leiderschap worden met een brede glimlach afgewimpeld en in zalvende bewoordingen gerustgesteld; “de partijleiding is zich terdege bewust van uw noden en belangen en zal alles doen dat in ons vermogen ligt om in landsbelang voortvarend te werken aan gendergelijkheid”.
Maar ik, partijloze genderin, weet dat het een matter of time is en onafwendbaar. Ik bied daarom alle politieke partijen een helpende hand met een eerste genderschot voor de macho boeg; de asaw-, de todo bere -, de bigi famiri – , de ‘vlak voor de verkiezing’ -, de etnische -, de oude – en de ‘plots wakker geworden’ politieke partijen. De vrouwen van Suriname zullen u o.a. beoordelen op de mate waarin u:
- Vrouwen actief heeft betrokken tijdens de formulering van uw partijprogramma (hopelijk heeft u er een);
- Andere belanghebbenden zoals actieve NGO’s, sociale instellingen en ondernemers heeft betrokken;
- Zich richt op de noden van de meest kwetsbare en gemarginaliseerde in de samenleving;
- Zich inzet voor gelijke toegang voor vrouwen en mannen tot krediet, grond en markten;
- Eerlijk en oprecht bent.
De vrouwen van Suriname zullen u ook beoordelen op de mate waarin het beleid dat u voorstaat en duidelijk kenbaar maakt ook gericht is op een leven vrij van geweld en gendergelijkheid op alle beleidsgebieden.
Vrij van geweld
Geweld tegen vrouwen en kinderen is voornamelijk gelegen in de ongelijke machtsverhoudingen en een manifestatie van de op gender gebaseerde ongelijkheden in onze samenleving. Dit geweld kan allerlei vormen aannemen zoals ook seksueel misbruik en in het ergste geval mishandeling met de dood tot gevolg. Met deze gevallen worden wij met een zekere regelmaat geconfronteerd. Van beleidsmakers verwachten wij dat er krachtiger wordt opgetreden. Dat zij erkennen dat er sprake is van ernstige schending van mensen- , vrouwen- en kinderrechten. Dat zij zich in deze tijd van verhoogde politieke activiteit profileren als voorvechters en beschermers van deze mensenrechten. Een beleidsdoel dat volgens Women’s Rights Centre in dit kader niet mag ontbreken in de partij- en verkiezingsprogramma’s is een indringende publiekscampagne gericht op een mind shift in het overheersend denken dat vrouwen ondergeschikt zijn aan mannen en dat op gender gebaseerd geweld op geen enkele manier gerechtvaardigd is. Zo ook expliciete preventieve maatregelen om geweld tegen vrouwen en kinderen te voorkomen en in gevallen van geweld met een efficiënte daadkrachtige respons te komen. Mijn collega redacteur heeft het vaak over het inzetten van een A team in de strijd tegen huiselijk geweld en seksueel misbruik van kinderen. Een arrestatie- en ondersteuningsteam (AT) is een gespecialiseerde eenheid van de politie die wordt ingezet bij levensbedreigende situaties of situaties die levensbedreigend kunnen worden. Een dergelijk AT zal aangestuurd moeten worden door de procureur generaal, eenmaal 24 uur klaar moeten staan om uit te rukken om geweldsslachtoffers te beschermen en daders in te rekenen. De manschappen moeten een specialistische training krijgen en in de samenleving herkenbaar zijn. Er moet ook een begrotingspost komen met een speciaal budget dat geautoriseerd wordt om geweld tegen vrouwen te kunnen bestrijden. Een daadkrachtige aanpak van geweld zal de samenleving overigens meer besparen dan dit budget. Als politieke partijen hiervoor nu niet pleiten dan trek ik de conclusie dat bij hen de politieke wil daartoe ontbreekt. Het is aan hen het tegendeel kenbaar te maken.
Women's Rights Centre Suriname 