Carlo Lansdorf: ‘Het is de stem die roept’

Jrg 17 no 9 december 2020
door Carla Bakboord

Carlo Lansdorf, een humoristische en hulpvaardige pastor van 62 jaar komt uit een gezin van acht. Zijn roeping om mensen in nood te helpen neemt hij serieus. Hij is oprichter van Stichting De Stem, een organisatie die mensen in nood helpt. Hier vinden mannen met een psychische stoornis, drugsgebruikers en plegers en slachtoffers van gender – en huiselijk geweld de nodige hulp. Opdrachten die hij krijgt via dromen blijken een uitgestippeld pad te zijn dat ertoe leidt het goede voor de mens te doen.

“Na 35 jaar in dienst te zijn geweest bij de politie, ben ik nu bezig de droom van mijn leven te realiseren; namelijk het opzetten van een professioneel begeleidingstraject voor mensen die hulp nodig hebben. In 1994 ben ik bekeerd. Ik werd geraakt door het geloof. In 1996 ontving ik een droom dat ik mij moest ontfermen over drugsgebruikers. In die droom had ik al een heleboel gebeurtenissen gezien die ik nu realiseer. Voor mij is dat niet altijd te begrijpen, maar het is een feit. Ik kreeg in mijn dromen ook te horen dat ik mijn huis ervoor moest opgeven. Dus verhuisde ik met mijn gezin van het terrein dat ik als jonge politieman had gekocht. 

In 2014 ontving ik een helder woord de politiedienst te laten. In een periode dat De Stem niet in staat was mij te verzorgen. Dat was moeilijk. Het woord bleef mij roepen. Ik heb daaraan toegegeven en ben met ontslag gegaan. Zonder toekomstperspectieven. Maar het woord was dat ik moet gaan leren lopen op het water. Dus ik moet van het geloof gaan leven. Ik heb daaraan gehoorzaamd. Ik kan nu invulling geven aan mijn roeping. Ik voel me gelukkig. 

De naam van de stichting, De Stem, en van de kerk, Kinderen van het licht, die ik via mijn dromen heb doorgekregen, zijn verbonden met mijn roeping. Er kwamen, en nu nog steeds, mensen die enorme problemen hebben af op het geloof. Ik kan het niet anders zeggen; Het is dus de Stem die roept. In 2014 hebben wij na heel veel vallen en opstaan onze kerk en rehabilitatiecentrum, de Parels, opgezet. Er kwamen verzoeken van het Psychiatrisch Centrum Suriname om drugsgebruikers met een psychiatrisch probleem hulp te bieden. We hebben nu een volledig behandelteam bestaande uit een psycholoog, maatschappelijk werker, psychiater een verpleegkundige en een arts op afroep. Er zijn tien afdelingen waaronder de verslavingszorg, resocialisatie, nazorg, jongeren en vrouwenafdeling en de afdeling huiselijk geweld.” 

Huiselijk geweld 

 “In 1997 kreeg ik de opdracht van hoofdinspecteur Agnes Daniël om mee te doen aan de tweeweekse train de trainers Interventie Huiselijk Geweld verzorgd door CAFRA/IDB. Ik was toen al vrijgemaakt voor de verslavingszorg. Ik ben toen in contact gekomen met jou, Carla. Tijdens die training realiseerde ik mij dat ik een gewelddadige man was, dat ik niet zo goed omging met mijn vrouw. Het had me heel diep getroffen. We kregen een opdracht om vragen te stellen aan ons gezin en die moesten het beantwoorden. Mijn vrouw vond het niet nodig. Ik denk dat zij mij niet wilde krenken. Maar mijn kinderen hebben mij wel aangesproken. Ik ben mezelf echt tegengekomen tijdens die training. Ik hield van mijn vrouw en mijn kinderen. Ik had niet door dat ik hen niet goed behandelde. Dat ik soms te dominant was. Of soms verkeerd met hen omging. Dat was nooit de bedoeling maar, toen voor mij de normale wijze van omgaan. Ik dacht de beste man te zijn, de beste vader. Ik dacht dat het zo hoorde. Ik was meer gericht op mijzelf dan dat ik gericht was op mijn gezin. Dat was toen een inkeer in mijzelf. Ik heb toen aan mijzelf gewerkt door de Bijbel te gaan bestuderen. En zag in wat Gods bedoeling met mannen werkelijk was. En hoe mannen zich dienen te gedragen. Vanaf toen heb ik heel wat mannen begeleid en ook veel echtparen Ik begon trainingen te geven in onder andere Apoera en Albina.”

Zo gaf Carlo aan dat hij een sessie in Albina had verzorgd met mannen over hoe op een Bijbelse manier en met de opgedane huiselijk geweld theorieën met hun vrouw om te gaan. De volgende ochtend tijdens zijn kerkdienst kwam een vrouw naar voren. Na vijftien jaar huwelijk knielde haar man bij haar bed en beloofde haar, vanaf die dag anders met haar te zullen leven, vertelde zij. “Ik heb veranderingen gezien. Ik heb ook van dichtbij meegemaakt dat twee vrouwen zijn heengegaan vanwege partnergeweld. Ik zei, dit gaat nooit meer gebeuren. Ik zal beter opletten. Daarom begeleiden wij mannen respectvol om te gaan met hun vrouw.” Om huiselijk geweld te doen stoppen, vindt Carlo dat zowel mannen als vrouwen heropgevoed moeten worden. En dat die opvoeding, gericht op wederzijds respect en vanuit Bijbelse principes, ook al van jongs af moet worden aangeleerd. Naast lichamelijke mishandeling komt het regelmatig voor dat kinderen verbaal geweld wordt aangedaan, zoals vernederingen en beledigingen. Hij vraagt dat er meer aandacht wordt besteed aan het bewustzijn dat verbaal geweld één van de bronnen voor al het kwaad is.

“Omdat je jezelf beloofd hebt, dat jouw jeugdervaringen van vernederingen en beledigingen je niet meer zullen overkomen, ga je als volwassene al gauw in de verdediging. Vanwege die opgekropte gevoelens kunnen sommige vrouwen en mannen verbaal naar elkaar toe dan heel bedreigend overkomen. En daar zit veel geweld en agressie in. Die opgekropte gevoelens schuilen in één van de hoeken in het hart. En als het hart troebel wordt, komen die naar boven en uiten zij zich in geweld. Het is verweven met het zondig gedrag van die mens. Hoe haal je die onverwerkte pijn weg uit het hart? Voor mij is behoorlijke communicatie vanuit wederzijds respect en Bijbelse principes het juiste middel. Daarom moeten wij kinderen dit zo vroeg mogelijk aanleren.”