2015: de daad bij het woord voegen

Jrg 11 no 10 januari 2015

door Carla Bakboord 

Het Nieuwjaar is krachtig ingeluid met schitterend vuurwerk, keiharde knallers en mooie woorden via de sociale media. Dit virtueel ritueel geeft ons nu ook inzage in elkaars kerst- en nieuwjaarwensen en overpeinzingen. Het raakt mij hoe wij elkaar oproepen om in het nieuwe jaar de mens te vergeven die ons pijn heeft gedaan en vergiffenis te accepteren. Het raakt mij hoe wij elkaar oproepen goed te doen voor onze naasten en dankbaarheid te tonen. En toch zie ik dat velen daar te trots voor zijn. Goed doen, elkaar vergeven, vergiffenis accepteren en dankbaarheid tonen zijn geen daden van zwakte, maar daden van kracht en wijsheid. Dat maakt immers de mens groot. Kijk maar naar Paus Franciscus. In zijn kerstgroet aan Vaticaanse geestelijken heeft hij hen stevig de les gelezen. Volgens hem bezondigen zij zich aan onder meer machtswellust, materialisme, bureaucratie, geroddel en kliekjesvorming. Hij is inmiddels, gestart met een grote schoonmaak. Mijn nieuwjaarswens voor 2015 is dan ook dat wij net als de Paus de daad bij het woord voegen.

Op kerstdag was ik in de kerk voor een concertuitvoering met het Swit’ Kopro Firi ensemble. Vanuit onze orkestopstelling zie ik plots een oudere dame vallen. Ze staat snel op en krijgt gelukkig hulp van omstanders. En ze zit daarna weer alleen. Echter denkt niemand eraan haar een glaasje water aan te bieden. Aan haar gezichtsuitdrukking zie ik dat zij enorm geschrokken is. Ik wenk iemand die achter haar zit een glaasje water te halen. Zij kijkt echter naar links en rechts en blijft rustig zitten. Mijn collega saxofonist Ludwig en ik slaken een diepe zucht. We besluiten het zelf te doen. Ik geef hem mijn sax, worstel mij uit mijn orkestopstelling, loop naar de oudere dame en vraag of ze zich okay voelt en of ik een glaasje water voor haar kan halen. Ze pakt mijn hand, kijkt mij aan en knikt glimlachend en dankbaar. Terug op mijn plaats zeg ik aan Ludwig, dat ik mij zorgen maak om het gebrek aan daadwerkelijke naastenliefde. Om het sterk opkomend individualisme en om mensen die mooie woorden verspreiden en er niet naar handelen. Dit hebben wij het afgelopen jaar ook weer meegemaakt. Mooie beloften die vele politici, geestelijken, vrienden, familie, kennissen en collega’s niet nakomen. We zijn teveel met onszelf bezig, waardoor wij onze naasten en eigen naaktheid niet eens opmerken. Dat is onze nekslag. Want kenmerkend voor de mens is haar wederzijdse afhankelijkheid. En daar staan heel wat volksstammen niet bij stil.

Welgemanierdheid
2015 staat volgens de Chinese dierenriem in het teken van het schaap. Kenmerkend voor het schaap zijn onder andere de behoefte aan veiligheid van de familie, spiritualiteit als een belangrijk aspect van het leven, een grootmoedig hart, vergevingsgezindheid, het vermogen tot vergeten en haar welgemanierdheid.

Ik hoop dat wij die eigenschappen van het schaap in 2015 zullen meenemen in ons doen en laten. Schapen houden ervan iemand te vertroetelen en dus zorg te bieden. In elke fase van ons leven hebben wij dit nodig. Het begint al voor de geboorte, dan de kinder- en tienertijd. Vervolgens komen wij in een levensfase terecht waarvan we denken dat we niemand nodig hebben. We verdienen zelf ons geld, voelen ons machtig, zijn arrogant en vergeten onze naasten lief te hebben. Bovendien weten we ineens niet meer wat dankbaarheid is. En dan belanden we in onze laatste levensfase van zichtbare en voelbare afhankelijkheid. Wie zal ons dan vertroetelen en verzorgen?

Onlangs las ik op Facebook een hartverwarmend epistel van Bea van Embricqs, die ik overigens al langer dan 30 jaar ken. Ik wil dit graag met u delen. Zij toont namelijk hiermee haar liefde en dankbaarheid aan haar familie en vrienden. En hoe zij haar naasten insluit in haar leven! Zij voegt de daad bij het woord en bevestigt mijn levensfilosofie dat de mens van nature goed is. Ook al manifesteert de mens die bijzonder mooie eigenschap onvoldoende. Dankbaar ben ik dat ik het hart heb de positieve dingen in de mens te blijven zien.

Bea: “Dag 5 van 5 om mijn dankbaarheid uit te spreken; dat jij, Dulci Hanenberg, mij nomineerde zodat ik stil kon staan bij de dingen die er echt toedoen in mijn leven. May you be blessed. Stilstaan om je leven in vogelvlucht de revue te laten passeren, heeft wederom bevestigd hoe rijk ik ben met de mensen om mij heen. Mijn jongens waar ik onvoorwaardelijk veel (soms te) van hou. Mijn kleinkinderen die een deel van mijn hart zijn. Onmisbaar, anders klopt het hart niet meer. De moeders van mijn kleinkinderen, die mij drie parels schonken. Dank jullie wel dat ik zo aanwezig mag zijn bij het opgroeien van jullie kids. Mijn broers en zussen, jullie zijn mijn ankers. Stay there and hold on me. De broers en zussen die ik erbij kreeg, middels de verbintenissen met de andere broers en zussen. Elk van jullie is een schakel geworden van die hele lange family chain. You are so welcome. De (klein) kinderen van mijn broers en zussen die ik beschouw als mijn eigen, love You all. Mi bigi famiri, die elke cultuur vertegenwoordigt, so united! Proud to be part of You all. Tot slot, mijn vrienden. Dank voor jullie wijsheid, warmte en deskundige adviezen. Het leven is mooi, wanneer je dat kan delen met anderen. Zoveel rijker en wijzer word ik elke keer weer wanneer ik iemand toelaat in mijn leven. May You all be blessed and live your life to the fullest.”

Als wij in het jaar 2015 onze kompas kunnen instellen op de kenmerken van het schaap en Paus Franciscus en Bea van Embricqs als voorbeeld nemen, zullen wij in staat zijn te doen wat wij zeggen. We zullen wijzer worden. We zullen nog kritischer kijken naar ons eigen handelen en daadwerkelijk onze naasten liefhebben. We zullen een familie creëren waarin veiligheid en liefde wordt gewaarborgd, een rechtvaardige en harmonieuze samenleving opbouwen en in een wereld wonen waarin er vrede heerst. Laten we dit in 2015 echt doen!