Internationale Dag van de Vrouw; waarom niet ook een Internationale Dag van de Man?

Jrg 6 no 12 maart 2010
Door Drs. Henna Guicherit

Volgend week maandag is het Internationale Dag van de Vrouw en wordt deze dag wereldwijd voor de honderdste maal herdacht. Maar, er zijn nog altijd mensen die zich schertsend afvragen of zo een dag wel nodig is. “Jullie vrouwen hebben het maar al te goed en een dag van de man zou ook wel op zijn plaats zijn.” Er is een internationale dag voor vrouwen en niet voor mannen omdat vrouwen al eeuwenlang een achterstand hebben vanwege het feit dat zij in de meeste samenlevingen en culturen niet als gelijkwaardig aan de andere sekse worden beschouwd en behandeld. Mannen worden superieur geacht en vrouwen aan hen ondergeschikt, met alle gevolgen van dien. Deze norm heeft er o.a. toe geleid dat vrouwen bijvoorbeeld minder zeggenschap hebben en in veel mindere mate als mannen delen in de macht. Zo vielen deelnemers aan de onlangs door het Ministerie van Binnenlandse Zaken georganiseerde workshop “Quotumbeleid en het bevorderen van deelname van vrouwen in de politiek” terecht over het feit dat slechts 17.6% van onze regering en 25.5% van onze nationale assemblee uit vrouwen bestaat en ons land hiermee slechter scoort dan vele landen die in de wereld een zeer conservatief en ondemocratisch imago hebben. Deze genderongelijkheid in beleid en besluitvorming is slechts een van de vele manifestaties van discriminatie en achterstelling van vrouwen en bevoorrechting van mannen. Dit is, om met Kofi Anan zijn woorden te spreken, ook ondemocratisch.

NO GOVERNMENT CAN CLAIM TO BE DEMOCRATIC IF HALF OF ITS POPULATION                                         IS EXCLUDED FROM DECISIONMAKING. KOFI ANAN, 2000.

Zolang er geen beter genderevenwicht is bereikt en de ongelijkheid in waardering, kansen en behandeling van vrouwen en mannen is weggewerkt zullen genderbewuste vrouwen, mannen en instanties over de hele wereld de Internationale Dag van de Vrouw in ere blijven houden en gedenken.

Herstory
In ons land is 8 maart bekend als de vrouwendag en de overheid die deze dag ook officieel heeft erkend, heeft deze gelegenheid in het afgelopen decennium aangegrepen om vrouwen die zich in stad en district bijzonder verdienstelijk hebben gemaakt te huldigen. Vrouwen worden op die dag gefeliciteerd en volgens goed gebruik ook van een bloemetje, een hapje en een drankje voorzien. Alsof het een verkapte Moederdag dag is waarop we feest moeten vieren. Daarom vragen wij van Women’s Rights Centre ons af of men wel weet hoe deze dag tot stand is gekomen, en hoe je, in lijn met – en in de geest van zijn historie, deze op gepaste wijze zou moeten of kunnen gedenken.

Laten we daarom terugblikken op de strijd van vrouwen voor gelijkheid, rechtvaardigheid, vrede en ontwikkeling. De Internationale Dag van de Vrouw is immers geworteld in de historische strijd en de geschiedenis die vrouwen hebben geschreven om, op voet van gelijkheid en samen met mannen, te participeren in de ontwikkeling van hun samenleving. De instelling ervan honderd jaar geleden markeert een historisch moment in deze eeuwenoude strijd.

In 1909 hadden enkele landen al een Nationale Dag van de Vrouw. Maar, het idee om te komen tot een Internationale Vrouwen Dag, kwam in 1910 van de Socialistische Internationale. Dit om eer te betonen aan de beweging voor vrouwenrechten en ook om een bijdrage te leveren aan universeel kiesrecht voor vrouwen. Vanaf toen heeft deze dag een internationale dimensie gekregen en de wereldwijde beweging voor vrouwenrechten en gendergelijkheid is verder ondersteund en empowered door het beleid en de acties van de Verenigde Naties (VN) en haar organen. In 1945 ging de VN er bijvoorbeeld toe over om de eerste internationale overeenkomst af te kondigen dat gendergelijkheid een fundamenteel mensenrecht is. Vanaf toen heeft de organisatie diverse internationaal geaccepteerde strategieën, standaarden, programma’s en doelen ontwikkeld, gericht op de verbetering van de status van vrouwen wereldwijd.

Vrouwendag rechtmatig
Was het zo dat beide seksen als gelijkwaardig werden beschouwd en er in de wereld geen sprake was van genderdiscriminatie en achterstelling van vrouwen, dan was de VN er ook niet toe overgegaan om 1975 uit te roepen tot Internationaal Jaar van de Vrouw. Dan was er geen VN Vrouwenverdrag (CEDAW). Dan waren regeringsdelegaties en NGO’s van over de hele wereld ook niet aanwezig op de vier Internationale Wereldvrouwenconferenties en dan zouden wij in Suriname volgend week maandag ook geen internationale vrouwendag herdenken. Maar we leven nog altijd in een ongelijke wereld.

8 maart, Internationale Dag van de Vrouw is dus een dag voor alle vrouwen van alle continenten die ongeacht hun etnische, politieke, sociale, economische of culturele verschillen, zich bezinnen over hun positie in de samenleving en de vormen van op gender gebaseerde discriminatie en daarmee gepaard gaande genderongelijkheid. Het is ook een dag waarop vrouwen, de vooruitgang die zij hebben geboekt in hun strijd voor gendergelijkheid en gendergelijkwaardigheid, vieren. Met dit in gedachte hopen wij dat de viering meer inhoud zal krijgen en dat de samenleving gemotiveerd wordt om zich in te zetten om de genderongelijkheden zichtbaar te maken en strategieën te ontwikkelen om te komen tot een beter genderevenwicht.

Honderd jaar geleden werd in de strijd voor universeel kiesrecht voor vrouwen de Internationale Dag van de Vrouw ingesteld. Anno 2010, aan de vooravond van de verkiezingen, vragen wij van WRC ook aandacht voor de strijd die er in ons land is gevoerd voor het algemeen kiesrecht en de ongelijke machtsrelaties.

VROUWEN IN EEN DEMOCRATISCHE SAMENLEVING HEBBEN NIET ALLEEN HET RECHT OM TE KIEZEN, MAAR OOK HET RECHT OM GEKOZEN TE WORDEN.