Vermist

Door Henna Guicherit           

Met een zekere regelmaat verschijnen in de dagbladen en op de beeldbuis berichten over vermissingen.

KORPS POLITIE SURINAME

Bestrijding Zware Criminaliteit Forensische Opsporing

V E R M I S S I N G

Het hoofd Bestrijding Zware Criminaliteit verzoekt de opsporing van de vermiste: ………….. gevolgd door de persoonsgegevens en het signalement.

Ik schrik er ieder keer weer van op en word overmand door een onbehaaglijk gevoel wanneer ik onder deze beladen noemer kennis neem van de vermissing van jonge, vaak nog schoolgaande, meisjes. Ik huiver dan bij de gedachte dat mijn kind of kleinkind tot de vermisten zou behoren. Vooral wanneer ik hun foto’s zag tussen de boeventronies van zware criminelen op de site van het KPS. Gelukkig zijn de verdachten van een strafbaar feit nu in een aparte categorie ondergebracht.

Een veertienjarige scholier verliet enige tijd geleden tegen twee uur in de ochtend haar ouderlijk huis met enkele spullen en vermijdt contact met haar ouders.

Een zestienjarige is s ’morgens vertrokken met de bedoeling naar school te gaan en niet meer thuisgekomen.

Een andere zestienjarige is op een onbekend tijdstip van een kinderhuis weggelopen.

Een meisje is ongemerkt van haar logeeradres vertrokken. Haar zus gaat twee dagen later naar de winkel. Beiden worden aangegeven als te zijn vermist.

Vragen
Waarom zijn deze jonge meisjes weggelopen? Zijn zij weggelokt door een sugar daddy? Hebben zij een vriend die thuis niet wordt geaccepteerd? Zijn zij het slachtoffer van huiselijk geweld, seksueel misbruik of mensenhandel? Of zijn zij uit op een spannend avontuur?

Hoe ervaren de ouders en verzorgers van deze meisjes hun vermissing? Staren zij verlamd en met een bonzend hart naar het verzoek tot opsporing? Door hoeveel emoties worden zij niet overmand? Houden zij ook rekening met het ergste? Of zijn zij hoopvol gestemd in de wetenschap dat zij zeker weer boven water komt. Ik kan u verzekeren dat ik een verscheurd mens zou zijn. Ik zou radeloos zijn en angst zou mij om het hart slaan. Alle godinnen en goden in het heelal zou ik smeken het KPS de helpende hand te bieden met informatie over de verblijfplaats van mijn dierbaar kind.

Waarom?
Ik ga te rade bij de afdeling Public Relations van het KPS. Er zijn inderdaad uiteenlopende redenen waarom jonge meisjes weglopen. Maar het blijkt dat zij in de meeste gevallen weglopen om een liefdesrelatie die door hun ouders / verzorgers niet wordt geaccepteerd. Omdat zij de relatie niet willen verbreken, lopen ze weg naar hun vriend of gaan ergens waar zij ongestoord met hem kunnen zijn. Volgens het KPS lopen Creoolse en Hindostaanse meisjes eerder weg dan Javaanse. Ouders van de laatste beschouwen wellicht verliefdheid en een relatie aangaan als een natuurlijke en gezonde ontwikkeling van het kind. Zo hebben zij er beter controle over.

De meeste vermisten gaan uit zichzelf weer terug naar huis. Dit is een hele geruststelling. Maar het komt ook voor dat zij door hun ouders of familie worden opgehaald wanneer die erachter zijn gekomen waar zij zich schuilhouden. Anders brengt de politie hen na opsporing naar huis. Onder de vermiste zijn er ook die meermalen van huis weglopen.

Het komt helaas vaak voor dat wanneer de meisjes terecht zijn hun ouders of verzorgers de politie daarvan niet in kennis stellen. Omdat de meisjes dreigen met zelfdoding of weer weg te lopen als de politie wordt ingeschakeld. De politie moet echter wel weten waar zo’n meisje zich op hield en met wie. Soms lukt het niet de daders te achterhalen, omdat de meisjes weigeren mee te werken en aan te geven waar of bij wie zij waren. Toch slaagt de politie er vaak wel in de daders op te sporen. Zij zijn strafrechtelijk vervolgbaar. Familieleden en kennissen die een minderjarig weggelopen meisje onderdak bieden, worden daarom aangeraden de politie hiervan wel in kennis te stellen. Immers, de ouders/verzorgers kunnen een aanklacht tegen hen indienen. Op schaking staat volgens artikel 341 van het Surinaams Wetboek van Strafrecht een gevangenisstraf van ten hoogste zes jaar. En op het verbergen van een minderjarige (artikel 340) is dat drie jaar. Indien de minderjarige jonger is dan twaalf jaar is de gevangenisstraf ten hoogste zes jaar..

Gewoon verschijnsel?
Weglopende pubers? Zo vreemd is dat helemaal niet zeggen sommige buitenlandse pedagogen.

De twee 16-jarige meisjes Sam en Femke uit Bergen op Zoom in Nederland doken een weekend op in Albufeira, Portugal. Ze werden sinds dinsdag vermist en zijn inmiddels herenigd met hun opgeluchte ouders. Zij hebben een behoorlijke reis achter de rug. Van Eindhoven in Nederland naar Malaga in Spanje en daarna naar Portugal.
Dit voorbeeld is extreem. Volgens pedagoog Krista Okma raken kinderen tijdens de puberteit steeds meer uit beeld. De wereld buitenshuis wordt volgens haar groter en is aantrekkelijk voor pubers. Daar heb je als ouders minder zicht op. Elk jaar lopen er in Nederland rond de 25.000 kinderen weg. Meestal zijn ze veertien jaar of ouder. Meisjes lopen twee keer zo vaak weg als jongens. De meeste weglopers blijven een paar uur van huis.Ze melden zich weer, of worden via familie, vrienden of kennissen opgespoord. Het aantal dat vermist blijft, is gering.

Vervolg
Met meisjes die eens van huis of internaat zijn weggelopen heb ik nog graag een gesprek. Zij kunnen dan zelf vertellen waarom zij op een goede dag hebben besloten zonder enige kennisgeving het huis of internaat te verlaten. Dan zijn wij beter in staat om aan te geven wat ouders / verzorgers en de samenleving kunnen doen om adequaat in te spelen op de problemen en behoeften van deze pubers.