Zomaar zijn we bang voor mensen die leven met hiv

Door Carla Bakboord          

Afgelopen zaterdag was het 1 december Wereld Aids Dag. Diverse ngo’s zoals Stichting Double Positive vragen op die dag aandacht voor hiv en aids. Sinds 1988 staat de strijd tegen aids in de schijnwerpers en wordt opgeroepen tot meer solidariteit met mensen die leven met hiv en aids. Te lang is deze groep wereldwijd verguisd, gestigmatiseerd, gediscrimineerd en ook enorm veel lichamelijk geweld aangedaan. Ook in Suriname hebben wij er een hand vol van. Zo worden velen die leven met hiv en aids door familie, vrienden en collega’s verstoten. Bovendien willen veel bedrijven en opleidingsinstituten hen niet in dienst nemen of toelaten. Sollicitanten moeten eerst verplicht een hivtest afnemen. En als blijkt dat jij hiv geïnfecteerd bent, nemen ze jou niet in dienst. Dit is tegen alle wetgeving in. En de overheid treft nog steeds geen sancties tegen dit soort instellingen.

Het valt mij op dat sommige bedrijven en instanties best wel weten dat het onzinnig is om mensen die leven met hiv niet toe te laten op hun werkplek. Zij blijven bewust vasthouden aan mythen. Artsen, verpleegkundigen en sociale dienstverleners behoren toch beter te weten. Beledigen van deze cliënten en hen de nodige zorg onthouden, komt vaak voor. Er zijn gelukkig een heleboel fantastische gezondheidswerkers die hun cliënten wel correct bejegenen. Een cliënt van Stichting Double Positive vertelde ons dat jarenlang een paar artsen hem nooit hebben willen behandelen en hij daardoor ziek bleef. Sinds een paar jaar heeft hij de weg naar de stichting weten te vinden en gebruikt nu stipt zijn medicatie. Hij is er zienderogen op vooruitgegaan, is nu veel gezonder en ook gelukkig. En daar gaat het toch ook om. Dat alle burgers gelukkig zijn. Dat alle burgers gelijke toegang hebben tot gezondheidszorg en gelijkwaardig behandeld worden. Het verbaast mij iedere keer weer dat onze Surinaamse samenleving er zo prat op gaat, vanuit religie en nationalisme, liefde voor zijn mede mens te prediken. Wat een mythe. Ik zie dit niet terug in de praktijk als het om kwetsbare groepen gaat. Het lijkt er eerder op dat het een sport is om juist die kwetsbare groepen te verketteren, hen niet erbij te laten horen en hen het liefst zo snel mogelijk hun graf in te duwen. Want dat doe je wanneer je jouw medemens zijn burgerrechten ontneemt. En je niet aan jouw plichten houdt.

Hiv-remmers stipt op tijd innemen

Het is goed dat er jaarlijks aandacht wordt besteed aan hiv en aids. Want nog steeds zijn de mensen die leven met hiv kwetsbaar, omdat de samenleving hen vanwege constante stigma en discriminatie de toegang tot volledig burgerschap, geluk, goede gezondheid en ook een liefdespartner ontneemt. Daarom lanceert Double Positive in het kader van Wereld Aids Dag in december haar minicampagne ”Wees bewust, met hiv-remmers kan je niemand meer infecteren”. Hiv is geen aids. Eind jaren tachtig zag je aids overal. Aids gaf een heftig ziektebeeld en je ging gewoon dood. Dit is nu niet meer het geval. Hiv is geen dodelijke ziekte meer maar een chronische aandoening. Maar men denkt nog steeds dat hiv een dodelijke ziekte is. Dit heeft veel te maken met onwetendheid. Via sociale media en tv, wil Double Positive dat de samenleving ervan bewust wordt dat zij echt niet bang hoeft te zijn dood te gaan aan hiv. En ook niet voor mensen die geïnfecteerd zijn met het virus. Zo worden er videoboodschappen uitgezonden waarin vrouwen en mannen vertellen dat zij vanwege het stipt innemen van hun hiv-remmers niemand meer kunnen infecteren. Zij kunnen nu net als ieder ander een normaal leven leiden en een gezonde baby op de wereld brengen. Ook de internist StephenVreden informeert de samenleving over hiv-remmers. Er is in de afgelopen decennia enorm veel vooruitgang geboekt op medisch wetenschappelijk gebied. Tegenwoordig kunnen mensen die hiv geïnfecteerd zijn net als zij die niet geïnfecteerd zijn een normaal gelukkig en gezond leven leiden en zich voortplanten.

Hiv niet meer overdraagbaar

Zoals ik al eerder zei, het levert absoluut geen enkele positieve bijdrage op de werkplek om iemand die met hiv geïnfecteerd is, te ontslaan of niet in dienst te nemen. Die persoon wordt niet minder ziek dan iemand die bijvoorbeeld diabeet is, of een hoge bloeddruk heeft. Ook die moeten elke dag stipt hun medicatie innemen. En, ook al zou iemand die leeft met hiv geen medicijnen innemen, dan nog kan die jou niet infecteren door in jouw buurt te zijn, door jou aan te raken, hetzelfde bestek te gebruiken of voor jou te koken. Al deze fabeltjes hebben jarenlang de ronde gedaan en velen zijn dit gaan geloven. Jammer genoeg luistert men niet naar de correcte boodschappen. Onnodig worden mensen bang gemaakt. Vanwege stigma en discriminatie hebben velen op deze manier de oorzaak van hun infectie kenbaar gemaakt. Zeggen dat je seks hebt gehad en daarom geïnfecteerd bent geraakt, was – en is nog steeds- een taboe. Dit omdat jij volgens hen met meerdere partners seks zou hebben gehad. En dat wordt als een schande beschouwd. Natuurlijk is dit onzinnig, want door onbeschermde seks te hebben met alleen jouw partner kan je ook geïnfecteerd raken. Het is wel vermoeiend en lachwekkend om te luisteren naar mensen die zo denken en praten over hiv en seks. Een samenleving die in haar liederen en dagelijkse gesprekken seks en het hebben van meerdere sekspartners en buitenechtelijke relaties eerder bejubelt. Wat hypocriet. Wij staan met dit gedrag en het verspreiden van mythes ons eigen gezondheid en die van de ander in de weg. Dus wanneer iemand met het hiv-virus is geïnfecteerd, is het eerste dat in onze mind opkomt; mijn gunst die heeft seks gehad!!!! In plaats van op een volwassen en verantwoordelijke wijze over seksualiteit te praten, doen we alsof het een handeling is, die buiten onszelf plaatsvindt. Zo maken wij onszelf en onze naasten die leven met hiv het alleen maar moeilijk.