Jrg 17 no 11 februari 2021
door Maggie Schmeitz
Faith (14) begint in 2015 bij een meisjesvoetbalclub. De jeugdtrainer van Robinhood, Herman, gaat heel leuk met de jongedames om, en iedereen is tevreden. Tot in februari 2018 de ouders van Faith een telefoontje krijgen. Faith is niet op school gekomen. Een vriendin heeft gezien dat een auto Faith bij de winkel op de hoek heeft opgehaald.
Faith heeft haar telefoon thuis vergeten en het lukt haar vader het te ontlocken. In Herman’s app leest hij: ‘Ik wacht voorin op je’. Hij belt Yvonne, de trainer van de meisjesvoetbalclub, direct. Zij is net zo geschokt als hij. Als zij in de groepsapp een paniekerige oproep doet – wie weet waar Faith is -, reageert Herman – alsof zijn neus bloedt – met het bericht: “De verloren dochter is terug”. Hij heeft Faith dan al op de hoek afgezet. Faith’s vader: “Wij waren direct naar Jeugdzaken gegaan om aangifte te doen. Er waren sms’jes op die telefoon waarin hij haar zei om dingen te doen, naaktfoto’s sturen en zo. Waarop zij antwoordde ‘waarom moet ik al die dingen doen?’ Toen Faith thuiskwam heeft ze alles in tranen aan haar moeder verteld. De eerste keer was op een dag dat een wedstrijd was afgezegd en zij alleen met hem in de auto was. Hij reed toen met haar naar één van zijn appartementen. Hij had meerdere malen seks met haar gehad. Onbeschermd.”
Faith’s moeder: “Al die testen die ze moest ondergaan, Hiv-test, zwangerschapstest. Ik heb zo gehuild. Ik dacht, ‘hij heeft mijn dochter al misbruikt, stel dat hij haar ook nog heeft besmet’.” Verbitterd: “Ik zag hem echt als een vaderfiguur. Bigiman. Ze was veertien jaar! Maar hij speelde het echt slim. Hij kwam altijd met andere meisjes, ik had nooit een verdenking. Hij gaf haar geld, kocht lekkers voor haar. Maar ze verstopte het, ze liet niets los.”
Diezelfde avond van de verdwijning en de aangifte, gaat de politie op zoek naar Herman. Faith’s vader: “Daarna heeft hij me gebeld: ‘Go kir’a tori. Unu na tu man-nengre, kon taki, kow ferstan unu srefi. San yu wani, mi kan gi yu wan wagi, mi kan bouw wan oso gi a meisje. M’o gi yu ala sani yu wani, go kiri a tori’. Hij dacht het met geld wel even op te lossen.”

Gerechtigheid
Echter, de ouders van Faith zijn niet te koop en willen gerechtigheid voor hun dochter. In maart 2018 wordt Herman aangehouden en in voorarrest geplaatst. Faith en haar moeder worden gedagvaard en leggen in de rechtszaal verklaringen af. Het is zwaar. Maar het gezin heeft er het volste vertrouwen in dat de rechter de volgende zitting uitspraak zal doen. Wie schetst hun ontzetting als in oktober 2018 Herman in voorlopige vrijheid wordt gesteld. En dat is nog niet alles. Ook buiten de rechtszaal gebeuren er schokkende dingen.
Robinhood vraagt de club van Yvonne om onder hun vleugels te komen. De FIFA verplicht clubs namelijk om ook damesteams in de hoofdklasse te hebben. Een fantastische kans! Yvonne wordt hoofdtrainer van het vrouwen – en het U-20 elftal. De Surinaamse Voetbal Bond (SVB) is ook op zoek naar jongedames voor het nationale U20 – elftal. Die zullen nationaal en internationaal wedstrijden gaan spelen. Ook Faith wordt opgeroepen voor de nationale selectie. Nog meer mooie kansen! Maar…wanneer Yvonne met haar dames in november 2018 officieel bij Robinhood komt, stapt Herman onverwachts binnen. Hij blijkt, na zijn vrijlating uit voorarrest, weer met open armen te zijn ontvangen bij Robinhood als jeugdtrainer. Waar Yvonne met haar dames traint, traint hij met zijn mannen. De reactie van de voorzitter: “We moeten hem die kans geven.”
Herman’s kansen zijn blijkbaar belangrijker dan die van het jeugdig slachtoffer. Want natuurlijk willen de ouders van Faith niet dat ze ergens gaat voetballen waar een seksueel roofdier vrij rondloopt. Dus Faith voetbalt niet meer. Vanuit de SVB is de reactie een oorverdovende stilte. En wanneer Yvonne bij Stichting Instituut Sport Opleidingen (Siso) binnenloopt voor het volgen van haar cursus – Trainer A, wacht daar de volgende schok: Herman zit gewoon weer in de klas. Reactie van de leiding: “Wij kunnen hem niet weren want wij zijn geen rechter. Je moet oogkleppen opdoen en gewoon je cursus volgen.”
Yvonne bedankt principieel als hoofdtrainer en neemt afstand van alle structuren binnen de SVB en Siso, tot de rechterlijke uitspraak. Dit uit onvrede over de respectloze wijze waarop er met seksueel misbruik van haar pupil wordt omgegaan.
Januari 2021
De volgende rechtszitting is 20 mei 2019. De verdediging (vier advocaten sterk) vraagt om uitstel. Weer geen uitspraak. We zijn ondertussen zes uitgestelde zittingen, een nieuwe rechter, een nieuwe officier van justitie, én een nieuwe advocaat voor Herman verder. Verontruste organisaties schrijven brieven aan de officier voor een spoedige uitspraak om te vermijden dat Herman een nieuwe ‘prooi’ kiest.
Voor Kirtie Algoe, Commissaris Gender en Sport binnen het bestuur van het Surinaams Olympisch Comité was deze zaak een ‘trigger’. Algoe: “Het motiveerde ons om te beginnen met een bewustwordingscampagne. We hebben discussieavonden gehouden, een social- mediacampagne, banners en posters verspreid. In workshops met atleten, ouders en bestuurders, hebben we in juli 2020 ‘Gedragscodes in de Sport’ gepresenteerd.”
Desney Romeo, voorzitter van de Vereniging Sportjournalisten in Suriname onderschrijft dit: “Ongelofelijk dat de SVB hierover zwijgt. Dat zo iemand weer als trainer wordt toegelaten en in de trainersopleiding! Je wil een uitspraak, je wil dat slachtoffers beschermd worden. Bonden zouden zelf die gedragscode in hun statuten moeten hebben; er moeten sancties zijn!”
Hoe is het mogelijk dat er, sinds de aangifte en vele zittingen verder, nog steeds geen veroordeling is? Hoe serieus is onze samenleving als het gaat om seksueel misbruik? Oh ja, als het bericht in de krant staat, zijn we allemaal geschokt. We uiten stoere taal: “als het mijn dochter was!” Maar wat doen we als het niet onze dochter is? Bitter weinig. En laten we Faith en haar ouders vreselijk in de steek. Grijp iedere gelegenheid aan om een veilige sportomgeving af te dwingen! Bescherm alle kinderen als te zijn jouw kinderen! Open de jacht op de seksuele roofdieren! En jaag mee!
*namen van personen zijn om privacyredenen gefingeerd.
Dit duivelse kwaad mag niet ongestraft blijven.
LikeLike
Dat het zo voortduurt is vreselijk. Dat die misbruiker overal de hand boven het hoofd wordt gehouden zegt veel. Hij bood de ouders geld aan. Hoe komt hij aan al dat geld? Gebruikt hij dat nu om andere mensen om te kopen? Heel veel vragen. Dat deze zaak juridisch zolang duurt terwijl de bewijslast zo duidelijk is, geeft te denken.
Deze kwestie doet me qua structuur heel erg denken aan die situatie uit 1993 met een misbruiker op o.a. de Academie voor Hoger Kunst- en Cultuuronderwijs (AHKCO); de kwestie werd destijds door o.a. Eudya Vos in het openbaar gebracht. Docente Julia Fung Kim had in dit gebeuren destijds de positie die Yvonne nu als trainer heeft. Het is precies dezelfde systemische ontkenning door de omgeving en door de instituten. Dagblad TROUW heeft er in 1993 een artikel over gepubliceerd. https://www.trouw.nl/nieuws/ook-suriname-ontdekt-seksueel-geweld~b23f2bce/
Heel veel sterkte aan Faith en haar ouders toegewenst. Dat zij hun dochter ondersteunen is het grootste lichtpunt in deze zaak. Ik hoop dat zowel Faith als haar ouders en ook Yvonne de nodige ondersteuning blijven krijgen, zodat zij de kracht blijven hebben om door te gaan met deze zaak. Van mijn kant alle steun, in mentale en spirituele zin. Krakti.
LikeGeliked door 1 persoon
Dus, dit is ook weer iets waarover wat te zeggen valt he: dat de auteur(s) namen van m.n. de dader(s) fingeren…
Ik bedoel, v.d slachtoffers moet sowieso om hun te beschermen, maar als je het onrecht aan de kaak stelt en je misnoegen uit over hoe daders van seksueel misbruik vrijuit gaan en hen de hand boven t hoofd wordt gehouden, dan moet jij die dat onrecht vaststelt, juist WEL de naam v.d DADER(s) bekend maken! Op die manier weet de samenleving om wie het gaat, wie een masker draagt, met wie men voorzichtig moet zijn of zelfs moet weren t.a.v. hun (jonge) kinderen en krijgt de dader tenminste een “maatschappelijke” of “sociale” straf. Zo’n dader kan op die wijze misschien ook (verplicht) tot inkeer komen en nooit meer zn vieters branden aan een jong, beinvloedbaar kind.
Ik vind dus dat als je de naam v d dader geheim houdt, je zelf ook schuldig bent aan het instand houden van seksueel misbruik.
Mijn mening.
LikeLike