Rachel Denise; muziek is de sleutel naar je ziel

Jrg 10 no 8 november 2013
Carla Bakboord

Het is laat in de avond, na ons concert met Switi Kopro Firi in de Combekerk, dat ik geraakt word door een zachte, warme en bovenal zuivere stem op een jamsessie bij Henk Mac Donald, bandleider van The Crew. Het is er druk. De mensen genieten van culinaire hapjes terwijl zij zingt als een nachtegaal. In plaats van eerst te groeten zet ik mijn saxofoon bij de instrumenten en laat mij gewillig verleiden door de bossanova van dit gepassioneerd natuurtalent dat zeker niet onder doet voor Astrud Gilberto. Wie is deze Braziliaanse zangeres? Ik kom bedrogen uit. Het is Rachel Jessurun – van Weissenbruch, Surinaams ingenieur en dochter van de begaafde gitarist Marcel van Weissenbruch. Ik raak al gauw aan de praat en vanaf dat moment ben ik de gelukkige eigenaar van haar eerste Braziliaanse CD album.

Muziekcarrière
Rachel speelde als kind al heel graag op een kleine houten piano waarop de zwarte toetsen geverfd waren. Op zesjarige leeftijd speelde zij het liedje “Cherish My Love” van “Kool & the Gang mee met de radio en vroeg aan haar ouders waarom de piano niet alle toontjes kon spelen (de ontbrekende zwarte toetsen!). Dit was voor haar ouders de aanleiding om haar, voor de ontwikkeling van haar muzikaal talent, op pianoles te zetten! Hoewel zij een klassieke opleiding volgde, speelde zij in haar tienerjaren steeds meer pop. Op een gegeven moment kwam de interesse in Latin muziek. Het eerste liedje dat zij opnam was: “Sabor a Mi”, geïnspireerd door Eydie Gormé y los Panchos. “ Ik ben altijd gek geweest op muziek en zong of neuriede met alles mee. Echt geïnspireerd ben ik geweest door Eydie Gormé (de nummers Sabor a Mi en Piel Canela). Later door Gal Costa (Chega de Saudade, Fotografía) en Jane Monheit (So Tinha de ser com você). Mijn allereerste echte optreden was voor de Nederlandse Ambassade in Suriname, met o.a. Ruud Jessurun en mijn vader. Het repertoire bestond voornamelijk uit Spaanstalige nummers, bolero’s, chachacha etc. Verder heb ik gespeeld met Henk Mac Donald en de band Qxygen van Orville Breeveld, met wie ik bossasamba speelde. Met la Fiësta hadden we een allround repertoire. De muziek die ik zelf het liefst zing is laid back, met een bossanova of jazzy vibe. Dat is echt mijn ding!”

Momenten
“ Mijn allereerste echte optreden was erg spannend! Als ik nu terugkijk naar oude optredens dan denk ik: o jee! Ik had dit of dat beter moeten doen, maar then again: door die momenten ben ik gekomen waar ik nu ben. Zo heb ik nu geleerd dat performance niet alleen betekent dat je de juiste noten zingt maar ook dat je het lied uitdraagt! Het uitbrengen van mijn eerste CD “Obrigada Brasíl” herinner ik mij als een grandioos moment! Want ik had eindelijk voor het eerst iets vastgelegd. En omdat ik deze muzikale creatie samen met mijn vader heb kunnen doen in een genre dat ons beiden zo aan het hart ligt! Daar geniet je de rest van je leven van. Het uitbrengen van mijn kerst CD in november wordt vast en zeker het volgende mooie moment in mijn carrière!” Mooie momenten ervaart Rachel ook met de mensen om haar heen. Zo wordt zij enorm gestimuleerd door haar familie, vrienden en collega’s. “Ik merk wel dat sommige mensen het moeilijk vinden om mij te plaatsen. In hun ogen ben je projectleider Infra óf artiest en niet beiden. Ik ben juist van mening dat een mens meerdere kanten heeft en dat het juist goed is om deze te ontwikkelen. Ik houd zelf wel van een beetje afwisseling en de mix tussen mijn carrière en muziek houdt mij in balans. 2012 – 2013 was voor mij een behoorlijk creatieve periode waarbij ik een aantal eigen (kerst)nummers heb geschreven. Minder mooie momenten in de muziek heb ik eigenlijk niet.”

Gevoel overdragen
“Ik heb niet bepaald een boodschap die ik via mijn muziek wil overdragen. Ik heb vaak wel de intentie om een gevoel te raken. Ik vind het erg uitdagend om een tegenstelling te creëren in een nummer, iets onverwachts waar een zekere kracht vanuit gaat. En dat is de juiste combinatie vinden tussen tekst, zanglijn en akkoorden. Zo heb ik het nummer “Mistletoe as Witness” geschreven. Het gaat over een liefdesrelatie die verbreekt op kerstavond. In het nummer wordt je aan de ene kant geconfronteerd met het verlies, de pijn en de twijfel. Tegelijkertijd kom je in het refrein in de heerlijke sfeer van kerstavond terecht waarin je voelt dat vanuit een besef van eigen kracht een keuze wordt gemaakt om de relatie te verbreken; met de Mistletoe als getuige. En om er uiteindelijk sterker van te worden. Het is geen verdrietig nummer, meer een nummer over persoonlijke groei en leren eerst van jezelf te houden”. Dan zingt Rachel zachtjes:

This Christmas night, I found out
I finally found the one you love: that is you!
So baby, be the one you love.
And I’ll be lovin’me.

“Ik ben zelf weg van smooth-jazz en bossanova. Ik kan zo genieten van muziek die je meeneemt en waar je heerlijk in weg kunt dromen. Daarnaast vind ik het wel belangrijk dat de tekst klopt. Muziek is gevoel, muziek is hart, muziek is de sleutel naar de ziel. Het gevoel dat je krijgt als je je favoriete lied zingt of speelt. Als je net een prachtig nummer hebt geschreven. Dat voel je door je hele lijf, very powerful! Ik componeer veel in jazzy bossanova stijl, dat ligt mij het meest. Maar ook wel eens latin of pop. Ik heb zelfs een idee voor een Nederlandstalig nummer, maar dat is nog erg pril. Ik wilde geen standaard kerst CD maken maar iets wat herkenbaar is voor een breder publiek.

“A musical palette which reminds us that Christmas belongs to everybody, whether you spend it in a winter wonderland or delightfully warm under the sun!”
De muziek is jazzy-Brazilian en dus wel herkenbaar voor veel Surinamers. Eind november zal hij te koop zijn in Grandcafé Shakers.” Rachel zie ik graag als artiest op het volgende Suriname Jazz Festival.