Wij zijn hoopvol gestemd over de toekomst

Jrg 14 no 8 november 2017
Door Carla Bakboord

Tien meisjes in de leeftijd van veertien tot achttien jaar vertelden tijdens de training ‘Empowerment en Advocacy’ die ik verzorgd heb voor Stichting Double Positive hoe hen geweld is aangedaan, en hoeveel pijn en trauma zij daarvan hebben overgehouden. Hoe mannen en jongens hen op brute wijze seksueel misbruikten. Hoe moeders de andere kant opkeken terwijl zij wisten dat hun dochters verkracht werden. Dit verschijnsel is niet nieuw en speelt zich nog steeds wereldwijd af. Een onderzoek dat ik al in 2004 in district Para heb gedaan liegt er niet om. Bovendien werd ik als mensenrechtenactivist in Nederland in de jaren tachtig al geconfronteerd met vrouwen die als kind in Suriname seksueel misbruikt waren. En ook toen keek iedereen de andere kant op. Het is goed dat met de campagne “#Metoo”, steeds meer vrouwen en ook mannen uit de kast komen en hun verhaal vertellen. Kinderen die bescherming moeten krijgen van hun dierbaren, worden juist door hen misbruikt. Zo maken broers, ooms, vaders, neven en buurjongens zich op gruwelijk wijze schuldig aan het vernietigen van kinderen. Gelukkig is er wetgeving op dit stuk en hoeft deze groep niet, zoals de LGBT-mensen die ook regelmatig worden mishandeld, te wachten op maatschappelijk draagvlak. En toch, wetgeving is niet voldoende. Er wordt te veel gezwegen door families, vrienden, kennissen, buren en op school. Heel vaak weten wij heus wel dat het kind misbruikt wordt, maar kijken wij liever de andere kant op. Waar zijn we zelf zo bang voor? Welke sancties worden er getroffen als wij ingrijpen? Wij als volwassenen moeten toch ingrijpen en onze kinderen beschermen? Het kind kan zelf immers geen kant op en zit gevangen in een web van mishandeling. Heeft u enig idee wat voor een angst zij doorstaan? Hoe zij slapen?

Deze tien meisjes vragen aan alle mannen via hun lied ‘Stop Geweld tegen Kinderen’ dat zij zelf hebben geschreven tijdens de training af te blijven van kinderen; van hun lichaam. “Het lichaam is van mij” en niet van u”, benadrukken zij. Toch zijn deze meisjes hoopvol over de toekomst. Dankzij de hulp van hun tehuismoeder, lieve volwassenen, empowermenttrainingen, geloof in hun eigen kracht en die van God. Keihard studeren om straks een baan te hebben en voor zichzelf te kunnen zorgen is hun doel. Zo kondigde Simone van 14 jaar aan: “Wanneer iemand mij vraagt of ik single ben dan zeg ik, ik heb een relatie met mijn doelen”.