Kerk en geestelijke leiders dragen bij om het geweld uit de taboesfeer te halen

Jrg 18 no 9 december 2021

Tekst Ds. Naomi Neslo-Claver 

Ik ben blij dat Ds. Danielle Dokman het verhaal van Tamar, 2 Samuel 13: 1-22 uit de Bijbel, het Heilig boek, gekozen heeft en het onderwerp “verkrachting”, één van de vele vormen van huiselijk geweld, aan de hand van wat er plaats vind in het verhaal, aan de orde heeft gesteld. Dit geeft aan dat huiselijk geweld, met name verkrachting, niet iets is dat pas de laatste jaren plaats vindt, maar dat ongeveer 2000 jaar geleden er reeds sprake was van huiselijk geweld.

Dit geeft ook aan dat ons heilig boek, de Bijbel die toen geïnspireerd door de Heilige Geest geschreven is door mensen die God en de Here Jezus ervaren hebben en of overleveringen van anderen over hun ervaringen met de Heer, vandaag aan de dag nog steeds actueel is. 

De kranten staan vol van deze vorm van huiselijk geweld. En onze gemeenteleden, familieleden zijn niet bespaard gebleven van dit geweld. Een broer, een oom, een stiefvader die zijn dochter en zelfs zijn zonen verkracht. Van dit geweld wordt veelal geen melding gemaakt. Men zwijgt. Totdat het slachtoffer het niet meer uithoudt en zich voor hulpverlening en aangifte aanmeldt bij een niet-gouvernementele organisatie die hulpverleent aan slachtoffers van huiselijk geweld of aangifte doet bij een politiebureau.

Wat moet de kerk doen?

Hoe kunnen wij als kerk en als geestelijke leiders helpen om dit geweld uit de taboesfeer te halen en actie ondernemen om gevallen van huiselijk geweld te voorkomen? Dat kunnen wij door:

• In het programma van de kerk de onderwerpen over seks op verschillende manieren te belichten onder andere op onze filmavonden, discussiemiddagen, bij Bijbelstudies en huwelijkscounseling;
• Niet te schromen om vanuit de kansel op een verantwoorde manier huiselijk geweld te behandelen. En op de zondagsschool onze christelijke waarden en normen steeds weer met de kinderen te bespreken en uit te leggen;
• Als kerk onze deskundigen in de gemeente te benaderen om hun talenten, door God aan hun gegeven, in te zetten om zo hun bijdrage te leveren om slachtoffers en daders te helpen;
• Als kerk de regering te blijven aansporen om woningen te bouwen en grond te verkavelen en te verkopen;
• De telefoonnummers van de instanties die hulpverlenen, op een blaadje op de deuren van ruimtes die veel bezocht worden, waaronder ook toiletten en badkamers, te plakken, zodat het slachtoffer zelf kan bellen;
• Vrouwen te vragen om hun man mee te nemen naar de kerk om samen te praten over duurzame relaties;
• Ook mannengroepen te vormen, zodat de mannen ook de gelegenheid krijgen zich te uiten;
• Een Fonds Pastorale Partnerschappen op richten met niet -gouvernementele organisaties zoals Women’s Rights Centre om de minder draagkrachtigen te ondersteunen; 
• de Bijbel als grondslag, als leermodel, te gebruiken bij voorlichting over het verschijnsel huiselijk geweld en daarbij het accent leggen op de liefde;

Laten wij er voor elkaar zijn, in het bijzonder voor onze medezusters en broeders in nood, net zoals Christus er voor ons is geweest.