Het is met geen pen te beschrijven!

Jrg 17 no 5 augustus 2020
door Henna Guicherit

Naarmate er weer sprankjes hoop gloren aan de horizon, groeit het besef dat het roer van onze politieke cultuur direct drastisch moet worden omgegooid. De manier waarop, eenmaal aan de macht, wordt omgegaan met het eigen belang is ten hemel schreiend. Maar, wat wij recent hebben meegemaakt, is in onze moderne geschiedenis van politieke strijd en machtswisseling, een unicum. Ik ben er geen voorstander van om constant naar het verleden te kijken maar propageer wel die achteruitkijkspiegel met een zekere regelmaat uit de kast te halen. Als ik kort na de regeringswisseling in deze spiegel blik staat op mijn netvlies het beeld van de verschroeide aarde van mama Sranan. Nog goed in het zicht een haastig terugtrekkend leger van die hard boeven en plunderaars. Toppers in luxe vierwielers; al dan niet gepantserd. Sommigen met grondpapieren waarvan de inkt nog niet eens is opgedroogd. En terwijl het voetvolk zich haastig uit de voeten maakt met laptops, printers, computers, mobiele telefoons en kantoormeubilair ontvangen pseudo-revolutionairen uit de hogere rangen beschikkingen voor riant betaalde posities. Een raadsadviseur die tegen de tachtig loopt maakt op de valreep samen met zijn senioren collega’s, niet zoals gebruikelijk aanspraak op een ambtelijk pensioen, maar op een ministerssalaris. Districts- c.q. ressortcommissarissen, waarvan ik intussen de tel kwijt ben, zijn op de valreep qua salaris gelijk gesteld met ministers en ontvingen in lijn hiermee ook een nieuwe representatieve auto van een bekend merk geïmporteerd door een bekende autodealer. En dan een scheidende minister die voor de lieve som van SRD 27.000 uit ‘s landskas haar woonhuis beveiligt; kennelijk tegen die arme stakkers voor wiens belang men onvoldoende oog en oor had. En dat terwijl elke minister na ontslag het ministerssalaris gedurende zes maanden volledig doorbetaald krijgt, inclusief een representatietoelage van 25 procent, vergoeding van ziektekosten voor het hele gezin en andere voorzieningen. Vervolgens kan elke oud-minister tot aan de pensioengerechtigde leeftijd van zestig jaar het loon ontvangen van een departementsdirecteur. Ik kan dit soort last minute-beleidsbeslissingen dan ook niet anders kwalificeren als moedwillig, misdadig en met voorbedachten rade gepleegd. En ontkom niet aan de indruk dat die onsportieve verliezers van de 25 mei verkiezingen en hun gefêteerde medespelers nog voor het aantreden van de nieuwe regering hun grenzeloze hebzucht nog eenmaal flink hebben willen bevredigen. Om voor de inkomende regering de ongekende financiële puinhoop nog groter te maken terwijl heel Suriname de bodem van ’s landskas al heeft gezien. ‘Na ons de zondvloed’, luidt kennelijk hun motto. Aangezien de zondvloed niet te vermijden is, laten we dan nog eenmaal genadeloos stoeien en graaien. Was het niet die weggestemde president die ons alle 365 avonden van het jaar, geen één uitgezonderd, via de nationale zender liet weten hoeveel hij van ons houdt en meer nog dat wij niet van hem hoeven te houden. Dat hij van ons houdt, dat betwijfel ik. Dat velen niet van hem houden is op 25 mei bevestigd.

 A no mi

“Mijn directeur zegt dat alles in orde is dus teken ik. Nou ja, niet ik, de Staat. Het is toch domeingrond. Neks no fout toch?” Sinds wanneer wordt de ministeriele verantwoordelijkheid in de schoenen van een directeur geschoven? Sinds wanneer kent de RGB-minister ad interim de Cultuurtuin niet. De Cultuurtuin is een arboretum, een gespecialiseerde botanische tuin met een aangeplante verzameling van een groot aantal verschillende bomen onder andere van wetenschappelijk belang. Bovendien is de Cultuurtuin een recreatiegebied van sportminnend Paramaribo. Ik hoop niet dat het Onafhankelijkheidsplein, de Palmentuin en de Oranjetuin ook al verkaveld zijn. Je weet maar nooit met deze gasten.

Shame on you

Achtenveertig uur voor het aantreden van de nieuwe regering zit de voorzitter van de CLO aan tafel met de veelbesproken minister van Financiën. Zij tekenen vastberaden voor 50 procent loonsverhoging voor die tienduizenden ambtenaren uit ons over-overbevolkt ambtelijk apparaat. Deze voorzitter kan nog steeds niet begrijpen dat Krishnakoemarie Mathoera van de VHP bij de verkiezingen 20.284 meer stemmen dan hem heeft gehad. Hij had er nog geen honderd. Hoe kan hij dan wel begrijpen dat deze overeenkomst ‘onkan’, onethisch en onuitvoerbaar is. Zij weten niet eens tot welke proporties dit ‘leger’ de afgelopen maanden en meidagen is aangezwollen. Tot een dag voor de verkiezingen zijn ambtenaren aangezet om stapels uittreksels bij CBB te halen om beschikkingen op te stellen voor de nieuwe lichting. Wel met de aantekening dat zij gedurende drie maanden geen salaris zouden ontvangen. Geen nood. Dat schijnt ‘normaal’ te zijn. Het wordt na de verkiezingen wel in orde gemaakt. Dat er vacatures waren, is mij niet bekend. Voor welke werkzaamheden deze nieuwbakken ambtenaren in dienst worden genomen, is hen niet bekend. Evenmin uit welke begroting dit stemvee betaald zal worden.

Niets nieuws onder de zon

Dit is niets nieuws hoor ik velen zeggen. Klopt. In 2010 hebben wij in Genderoptiek ook kritiek geuit op gewezen ministers die naar huis gingen met een perceel, een cellulair, een tuinman etc. Dat is ons toen niet in dank afgenomen maar weerhoudt ons er niet van dit wanbeleid weer aan de kaak te stellen. Van je machtspositie gebruik maken om wettelijke regelingen in eigen belang goed te keuren om vervolgens met de brede kant van je mond te zeggen dat je er rechtens aanspraak op maakt, is met geen pen te beschrijven. Net zoals die bisschop van de Nieuwe Generatie Gods Bazuin. Hij beijvert zich om zijn zaad schaamteloos te zaaien zodat zijn persoonlijke USD-bankrekening vet wordt gemest. Waarom heeft hij de gewezen minister van Financiën niet uitgedaagd om die honderden miljoenen USD-schulden waarmee wij nu opgescheept zijn tegen een koers van één op tien in te zetten. Dit als speciaal offer zodat de Heer hem van al die schulden kan vrijzetten die hij, volgens een armzalige econoom, in landsbelang heeft gemaakt. Immers, volgens hem zal zijn God ons allemaal op deze manier schuldvrij maken. Maar, dit volk is niet dom.